با مرور زمان که سن بالا تر میره وقتی ادم خودش رو به آرزوهای نزدیک تر میبینه دیگه احسا پیری نمیکنه!
وقتی می بینه تلاشه ای بی نتیجه نبوده و راهی که انتخاب کرده در ست بوده بهش انگیزه می ده برای تلاش بیشتر و لذت بردن بیشتر از مسیر!
همیشه در زندگیم سعی کردم از تک تک کارهایی که دارم انجاممی دم لذت ببرم. اینکه بگم همیشه شاید واژه درستی نباشه زیرا خیلی وقت های بوده که خیلی خسته و درمانده شدم و از فرط بی حوصلگی به زمین و زمان فحش دادم!
اما چیزی که همیشه در من بوده و هست اینه که هرچقدر هم خسته بشم یه نیوری عجیب مقاومت کردن توی وجودم هست که بعد از مدتی دوباره زمام کارها رو به دست میگیره و ادامه می ده.
قبل ترها کارهای نصف و نیمه زیاد داشتم که به سرانجام نمی رسیدن. اما به مرور زمان و شناخت بیشتر خودم سعی کردم همیشه برای خودم ضرب العجل قرار بدم تا خودمو مجبور کنم توی اون بازه زمانی حتمن یه کاری رو به اتمام برسونم.
این کار باعص شده کارها با برنامه ریزی بهتری انجام بدهم و البته اینکه معمولا کارهایسخت رو اول انجام می دم تا در انتهای راه که بیشتر خسته میشم با صرف انرژی کم تری بتونم کارهامو تموم کنم.
از اینکه هر روز هرچقدر هم سخت اما سعی میکنم حتی یه قدم کوچیک برای رسیدن به خواسته هام بردارم خوشحالم.
بی ربط نوشت: از اینکه تونستم سومین مقاله خودم رو به کار فرما تحویل بدم احساس خوش ایندی دارم ^_^
در ضمن من از اول اردیبهشت تصمیم گرفتم صبح ها یک ساعت زودتر بلند شم یعنی 7.30 این کار باعق شده روند اجرای کارهام با سرعت بیشتری به جلو بره.
درباره این سایت