با اینکه آدم نوشتنم.
با اینکه دلم میخواد سیر تا پیاز حرفها رو بنویسم اما شیفته شنیدنم. دلم می خواد بعضی حرف ها رو به زبون بیارم و به زبون بیارن! توی نوشتن اگه به کم فن نوشتن بلد نباشی سخته اونجوری که باید حس و پیامی که میخوایو منتقل کنی اما توی صحبت های رو در رو علاوه بر حرفها که روی زبون جاری میشن حرکات دست ها، تکان های کوچیک صورت، چین های روی پیشونی، بالا بردن ابروها، جزئیات مربوط به چشم ها و پلک زدن ها و سرعت پلک زدن ها و حرکات لب ها موقع گفتن حرفها در کنار
اخم ها و لبخندها همه و همه یه مکالمه رو دلچسب و جذاب میکنه. همیشه سعی کردم توی زندگیم مهم ترین حرف ها رو رودر رو بزنم. دلم خواسته واکنش طرف مقابلمو واعقی و زنده ببینم.
این روزها که کرونا همه مونو خونه نشین کرده، حسابی دلم برای رفتن به جمع آدم ها تنگ شده. برای پرچونگی و حرف زدن های کش دار!
این روزها وقت هرچیزی که باشه زمان مناسبی برای حرف های مهم نیست! چون نمی تونم برم بیرون و تمام حرکات مخاطبمو ببینم. این روزها خودمو از هر بحث جدی و مهمی دور نگه داشتم.
امشب داشتم فکر میکردم حجم مکالمه هایی که بعد از کرونا دارم چقدر زیاده! ا الن دلم میخواد هر چه زودتر دوباره ما آدم ها بتونیم با خیال راحت دور هم جمع بشیم و از هر دری حرف بزنیم
درباره این سایت